Karbondioksit giderme

Sera gazı giderimi olarak da bilinen Karbon dioksit giderimi (CDR), amacı karbondioksit'in atmosferden büyük ölçekli uzaklaştırılması olan bir grup teknolojiyi ifade eder.^[1][1][2] CDR, CO2'nin enerji istasyonu gibi büyük fosil yakıt nokta kaynaklarının baca emisyonlarından giderilmesine farklı bir yaklaşımdır. İkincisi atmosfere olan emisyonu azaltır, ancak atmosferde bulunan karbondioksit miktarını azaltamaz. CDR karbondioksiti atmosferden giderdiğinden, ev tipi ısıtma sistemleri, uçaklar ve araç egzozları gibi küçük ve dağınık nokta kaynaklarından gelen emisyonları dengeleyen negatif emisyonlar 'yaratır'.^[3][4] Bazıları tarafından bir iklim mühendisliği formu olarak kabul edilirken, diğer yorumcular bunu karbon yakalama ve depolama veya aşırı iklim değişikliği hafifletmesi olarak tanımlamaktadır.^[5] CDR'nin "iklim mühendisliği" veya "jeomühendislik" ile ilgili ortak tanımları karşılayıp karşılamayacağı genellikle üstlenileceği ölçeğe bağlıdır.

CDR'ye olası ihtiyaç, IPCC şefi Rajendra Pachauri, UNFCCC yönetici sekreteri Christiana Figueres ve Dünya İzleme Enstitüsü dahil olmak üzere iklim değişikliği sorunlarıyla ilgilenen bir dizi kişi ve kuruluş tarafından açıkça ifade edilmiştir.^[6][7][8] CDR üzerine yoğunlaşan büyük programları olan kurumlar arasında, Dünya Enstitüsü, Columbia Üniversitesi'nde Lenfest Sürdürülebilir Enerji Merkezi ve Carnegie-Mellon Üniversitesi Mühendislik ve Kamu Politikası Departmanı'nda yürütülen uluslararası bir işbirliği olan İklim Karar Verme Merkezi bulunmaktadır.^[9][10]

Hava yakalama ile küresel ısınmanın hafifletilmesinin etkinliği, toplumsal yatırım, arazi kullanımı, jeolojik rezervuarların mevcudiyeti ve sızıntı ile sınırlıdır. Rezervuarların en az 545 gigaton karbon (GtC) depolamak için yeterli olduğu tahmin edilmektedir.^[11] 771 GtC'nin depolanması 186 ppm atmosferik bir azalmaya neden olacaktır.^[12] Atmosferik CO₂ içeriğini 350 ppm'ye geri döndürmek için ~60 ppm'lik atmosferik indirimlere ihtiyacımız olacak (Eylül 2019 itibarıyla 407,65 ppm'den) ve ayrıca mevcut yılda 2 ppm'e eşdeğer emisyon artışlarının da giderilmesi gerekecek.^[13][14] Bu nedenle, 771 GtC'nin 186 ppm düşüşe sebep olduğuna ve 60 ppm düşüş gerektiğine göre, lineer analizle 249 GtC'nin depolanması (771 GtC * 60 ppm / 186 ppm = 248 GtC) gerektiğini bulabiliriz.

1. ^ ^{a b} "Geoengineering the climate: science, governance and uncertainty". The Royal Society. 2009. 8 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2011. 
2. ^ Minx, Jan C; Lamb, William F; Callaghan, Max W; Fuss, Sabine; Hilaire, Jérôme; Creutzig, Felix; Amann, Thorben; Beringer, Tim; De Oliveira Garcia, Wagner; Hartmann, Jens; Khanna, Tarun; Lenzi, Dominic; Luderer, Gunnar; Nemet, Gregory F; Rogelj, Joeri; Smith, Pete; Vicente Vicente, Jose Luis; Wilcox, Jennifer; Del Mar Zamora Dominguez, Maria (2018). "Negative emissions: Part 1 – research landscape and synthesis". Environmental Research Letters. 13 (6). s. 063001. doi:10.1088/1748-9326/aabf9b. 16 Mart 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
3. ^ Vergragt, P.J.; Markusson, N.; Karlsson, H. (2011). "Carbon capture and storage, bio-energy with carbon capture and storage, and the escape from the fossil-fuel lock-in". Global Environmental Change. 21 (2). ss. 282-92. doi:10.1016/j.gloenvcha.2011.01.020. 
4. ^ Azar, C.; Lindgren, K.; Larson, E.; Möllersten, K. (2006). "Carbon Capture and Storage from Fossil Fuels and Biomass – Costs and Potential Role in Stabilizing the Atmosphere". Climatic Change. 74 (1–3). ss. 47-79. doi:10.1007/s10584-005-3484-7. 
5. ^ "Global Status of BECCS Projects 2010". Biorecro and The Global Carbon Capture and Storage institute. 2011. 28 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2011. 
6. ^ Pagnamenta, Robin (1 Aralık 2009). "Carbon must be sucked from air, says IPCC chief Rajendra Pachauri". Times Online. Londra. 7 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2009. 
7. ^ Harvey, Fiona (5 Haziran 2011). "Global warming crisis may mean world has to suck greenhouse gases from air". Guardian Online. 6 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2011. 
8. ^ Hollo, Tim (15 Ocak 2009). "Negative emissions needed for a safe climate". 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2011. 
9. ^ "National Geographic Magazine - NGM.com". Ngm.nationalgeographic.com. 25 Nisan 2013. 22 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2013. 
10. ^ "Snatching Carbon Dioxide from the Atmosphere" (PDF). Cdmc.epp.cmu.edu. 28 Mart 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2013. 
11. ^ "Carbon dioxide capture and storage" (PDF). IPCC. 2005. 10 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Eylül 2016. 
12. ^ Lenton, TM; NE Vaughan (2009). "The radiative forcing potential of different climate geoengineering options". Atmospheric Chemistry and Physics. 9 (15). ss. 2559-608. doi:10.5194/acp-9-5539-2009. 9 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
13. ^ "Trends in Atmospheric Carbon Dioxide". Earth System Research Laboratory. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2019. 
14. ^ "Annual Mean Global Carbon Dioxide Growth Rates". Earth System Research Laboratory. NOAA. 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2019.